Op donderdag 12 mei kwam een onthutsend bericht met de post. Eén van onze cursisten, Helga Eman-Geertsema, was plotseling overleden op maandag 9 mei. Tijdens het door haar zo geliefde paardrijden was zij onwel geworden en overleden. Zij was 61 jaar jong, veel te jong nog.
Dat bericht hakte er hier nogal in, temeer omdat het zo ontzettend onverwacht was. Deze dame stond volop in het leven, genoot van het werken met haar honden en paarden, en was daar ook altijd mee bezig.
Voorzichtig heb ik het nieuws kenbaar gemaakt aan de leden van ons team, aan de leden van haar Rally-O lesgroep, en aan de overige cursisten.
Vooral haar lesgroep had het er wel moeilijk mee, ze was immers onderhand ook echt opgenomen in deze groep. Men was soms wel wat schrikachtig van haar hond geweest, maar het was in de loop der tijd wel duidelijk geworden dat het vooral bij herrie bleef en dat zij hem goed bij zich kon houden.
Gelukkig had zij haar laatste lesuur bij ons (op 30 april) als positief ervaren, “Het ging lekker vandaag” zei ze daar nog over.
We hadden unaniem besloten om één minuut stilte te houden, tijdens het uur waarop zij normaal les had met haar Duvel.
Ik had die lesgroep eerder even apart genomen in de keet, om ze de rouwkaart te laten lezen en omdat er duidelijk behoefte was om erover te praten. Na een kwartier gingen ook wij het veld op, om toch nog wat te kunnen doen.
Om 12:00 was het zo ver, ik luidde de bel drie keer en het hele veld viel stil. Drie bezige lesgroepen met hun honden bewogen niet meer, en er heerste een totale stilte op het veld. Zelfs de honden gaven geen geluid.
Na een minuut luidde ik de bel weer drie keer, en iedereen kwam weer in beweging. Tot mijn verrassing bleef het nog een paar minuten heel rustig, alsof iedereen nog bezig was met verwerken.
En waarschijnlijk was dat ook zo.
Het was een mooi, waardig, indrukwekkend moment.
Lieve cursisten, bedankt daarvoor.
Helga, rust in vrede. We zullen je nooit vergeten.
Op het veld bij "Canis Cunerae" 
Wat een super mooi bericht!
Ze deed alles om van Duvel een goeie hond te maken!
Gr Silvira (haar dochter)
Dank je.
Ze verdiende ons respect, en kreeg dat dus ook.
Heel mooi gebaar om een minuut stil voor haar te zijn!
wauw wat super hoe jullie dit deden. op de club waar ik train trainde zij ook (maurik) en ik heb 1 les met haar in behendigheid gelopen samen met lisa mijn hondje. helaas viel duvel toen erg uit naar lisa en beet ze haar vaak in arm. dit was geen prettige training zowel voor haar en ons niet omdat de prikkels voor duvel te hoog waren op dat moment maar ze deed wat ze kon en was een leuke en lieve vrouw in zover ik haar kende. nogmaals super mooi hoe jullie dit gedaan hebben.
Dank je wel, ze was inderdaad een leuke lieve vrouw, met een gecompliceerde hond.
Ze werkte er hard aan en mee, en ik hoop echt dat hij nu ook goed te pas komt.