Hondenschool hamerstuk

Hondenschool hamerstuk

Hond weet wel raad met hamer

 Dinsdagavond 23 september 2014 vergaderde de Rhenense gemeenteraad over de vestiging van hondenschool Canis Cunerae op Remmerden.

En met een tik van de hamer door de Burgemeester dhr. Van der Pas kwam er een eind aan bijna 13 jaar ploeteren, bakkeleien en onzekerheid.
Hondenschool Canis Cunerae mag zich definitief vestigen op het industrieterrein Remmerden.
Omdat de hondenopvoedingscursus bij Canis Cunerae altijd doorgaat, honden worden tenslotte altijd geboren en wij geloven niet in “de hond gehoorzaam in twaalf lessen”, moeten we de verhuizing zeer zorgvuldig voorbereiden en plannen.
De verhuizing van de spullen die nodig zijn bij de lesactiviteiten  moet in principe in een week gebeurd kunnen zijn.
Maar eerst moeten we alles voorbereiden, de hekken, de verlichting, etc.
Het is allemaal een boel werk, maar daar zijn we met z’n allen nog nooit bang voor geweest.

Nog meer informatie vindt u op de website, http://www.canis-cunerae.nl.

U kunt ons ook per e-mail, info@canis-cunerae.nl, of per telefoon 06-48530382 benaderen.

“Morde et Noli dimittere”

Met vriendelijke groet,
R.J. de Bruin
Voorzitter “Canis Cunerae”

7 september 2014, Zoekennn!

Zoekennn?
Ja, dat zegt een (aspirant) speurhondengeleider tegen zijn/haar hond als die een spoor moet gaan volgen.
Het was de eerste les van seizoen 2014-2, met twee combinaties die al één seizoen gehad hadden, twee combinaties die een proefles van drie kwartier gehad hadden, en één combinatie voor wie het helemaal nieuw was.
We hadden prachtig weer, met veel zon en een klein beetje wind. Niet té warm, gewoon lekker dus.

En wat deden ze het goed!
De twee “ervaren” combinaties moesten wel weer even “inkomen”, het eerste spoortje deden ze beiden tamelijk, eh wat zal ik zeggen, eh, rommelig. De twee met de proefles achter zich bleken wat veel op elkaar te letten, de honden dan hè, maar toen de bazen eenmaal overeenkwamen de ene hond stil te houden als de andere bezig was ging het ook met de tweede daarvan steeds beter. De “nieuwelinge” begon op haar eerste spoortje al na drie meter te “klokken”, en wel zó hard dat de cursisten aan de kant het ook konden horen!

Na een tweede wat langer recht spoortje waren de honden door dit ongewone werk toch al wel moe dus heb ik de les beëindigd.
Honden die moe zijn leren toch niets meer bij, en gaan fouten maken waardoor baas én hond gefrustreerd raken. Dan kan je maar beter stoppen op het hoogtepunt, nietwaar?

Hè, heerlijk gemotiveerd groepje, leuke mensen met leuke honden.
Daar besteed ik mijn zondagmorgen graag aan!